Gips sztukatorski Scagliola Kremer 1kg

Scagliola włoski gips sztukatorski.

Scagliola to włoski, sztukatorski gips rzeźbiarski (półwodny siarczan wapniowy CaSO4 1/2 H2O). Po wyprażeniu i zmieleniu, zmieszany z niewielką ilością wody szybko wiąże i oprócz swoich cech czyniących go idealnym do wytwarzania wszelkich form i odlewów, po dodaniu kleju wg.receptur (zazwyczaj pochodzenia zwierzęcego np. kazeinowy, kostny lub karuk) służy do sporządzania ciasta stiukowego. Gips sztukatorski ma wiele pożądanych właściwości: gładką i kremową konsystencję umożliwiającą łatwe modelowanie. Jest twardy, trwały, odporny na wysokie temperatury i uszkodzenia, a jednocześnie elastyczny. Dzięki swej estetyce i trwałości jest chętnie stosowany w rzeźbiarskich dekoracjach wnętrzarskich, w pracach restauratorskich i w rekonstrukcji zabytkowych elementów architektonicznych. Ciasto stiukowe wykonane z gipsu sztukatorskiego pozwala posłużyć się techniką Scagliola ( stąd nazwa gipsu), techniką w pełni rozkwitłą w XVII wiecznej Toskanii, gdzie we Florencji dla rodziny Medyceuszy wytwarzano z gipsu tanie, a jednocześnie bajecznie misterne intarsje. Kolorowe stiuki i inne architektoniczne elementy wnętrzarskie, opracowywane były tak, by sprawiały wrażenie, że zostały zrobione z użyciem kosztownych półszlachetnych i naturalnych kamieni tj.: onyk, jaspis, marmur czy alabaster.

Cechy produktu

• Półwodzianowy gips typu beta
• Biały
• Drobnoziarnisty proszek
• Bezwonny i nietoksyczny
• Szybko wiąże
• Zaczyna tężeć po ok.4min
• Całkowicie zestala się już po 30min
• Ciasto stiukowe można barwić pigmentami naturalnymi i syntetycznymi
• Wysoka odporność ogniowa - ulega zniszczeniu po ekspozycji na temperaturę pow. 700 stopni C
• Wytrzymałość na ściskanie: od 4 - 6 MPa do 15-40 MPa
• Wyprodukowany we Włoszech

Stiukowe ciasto podbarwione pigmentami, mieszane z klejem daje się łatwo formować w różne kształty, można go marmoryzować, można mu nadawać rozmaite tekstury, a po wypolerowaniu (do połysku) olejem lnianym i zabezpieczeniu woskiem staje się perfekcyjnym substytutem np. marmuru z żyłkowaniem niewystępującym w naturze. Ten swoisty kompozyt pozwalał tworzyć bogate dekoracje wnętrz kościołów i pałaców ozdabiając je rzeźbami, stiukami, kolumnami, pilastrami i całymi okładzinami ściennymi, i choć w istocie będąc erzacem kamienia naturalnego, przyczynił się do niezwykłego rozkwitu rzemiosła tynkarskiego. Powstałe dzięki temu unikalne historyczne wnętrza i zabytki sztuki wnętrzarskiej są świadectwem mistrzostwa rzemieślniczego.